Toet
Dochter van oud KNRM-bemanningslid in Zandvoort
“Mijn Zandvoortse held op zee, is mijn vader Dick. Het Zandvoortse bemanningsverblijf was vroeger een mannenwereld, er werden géén vrouwen geduld. Elke maandagavond was het bootavond: onderhoud aan de materialen en daarna de gezelligheid in het mannenverblijf, waar mijn vader steevast nóóit meer dan 2 bessenjenevertjes dronk. Mijn vader is decennialang motordrijver geweest op de reddingboot Ir. Louwes. Toen het nieuwere en snelle type kwam, de Annie Poulisse, mocht dat tot zijn grote verdriet niet meer. Hij had de leeftijdsgrens van 55 jaar bereikt, waardoor hij moest afstappen. Wel bleef hij lid van de wipperploeg en vanaf dat moment deed hij de communicatie in het boothuis.
Op de zaterdagen was het altijd oefenen. Op die dagen was mijn moeder de uitzondering op de regel. Zij was de eerste vrouw die de mannenwereld mocht betreden. Ze was de enige die daar, elke zaterdag na een KNRM-oefening, vers gemaakte soep mocht opwarmen en uitdelen. Later mocht haar vriendin nog jarenlang meehelpen. Ik luisterde graag naar de vele verhalen die mijn vader te vertellen had over de KNRM. Van spannende reddingsacties tot grappige voorvallen en alles daartussen. Zoals over het aan land brengen van Sinterklaas, tot aan het afgesnauwd worden door een dame die na een zelfmoordpoging gered was.
Ik kwam als kind al vaak bij de KNRM in Zandvoort en toen ik moeder werd, gingen mijn drie kinderen net zo graag mee om de lancering van de boot te bekijken. Ook zij werden, net als ikzelf toen ik jong was, bij hoge uitzondering op de boot gehesen wanneer deze terug naar het boothuis gereden werd. Ze trokken zwaaiend iedereens aandacht en riepen vol trots: “kijk, dit is mijn opa!” In 2008, vlak voor het overlijden van mijn vader, heeft hij me gevraagd of ik kon regelen dat ik hem persoonlijk op zee mocht uitstrooien. Ik ben blij dat de KNRM in Zandvoort daar - bij uitzondering - toestemming voor gegeven heeft. Zo mocht ik hem meenemen op de reddingboot waar hij nog zo graag op had willen varen, en kon ik zijn laatste wens in vervulling laten gaan.”